— Ман ҳарорати тамоми баданро чен мекунам.Забони лесидан лесидан шлюха ҳамшираи шафқат Сузуме Мино
Вақти санҷиш аст! «Ногахон белочу бой сар шуд...» Вакте ки забонро ба паси дахони бемор мегузоранд, хангоми печонидани оби дахон онро ба чои дигар мегузаронанд.Пистонҳо, ғафсҳо, пушти тӯб, мақъад... Забони фаҳш, ки мисли махлуқи зинда ҳаракат мекунад.Овози нафасгирандаи бемор ва садои дағалонаи ҷаббида дар тамоми ҳуҷраи беморхона садо дод... (Хамшираи зебо вафодор ва забон баста буд...)