Росташро гуям...ин вакт девона шудам...аз шавхари дустдоштаам бубахш, аммо...рузона хусур...шабо додаруш. ..ман...чи кор кунам, ду нафареро, ки бадани маро мехоханд, рад карда наметавонам.

Аз вафоти шавхараш модараш Сакура писараш Масамиро танхо ба воя расонд.Масами писари фарзанде ба воя расид, ки аз сабаби танг будани буҷаи оила ба бозӣ ва кори нопурра тоб меовард.Аммо бо вуҷуди ин, писарбачаи ҳамсолаш... аз замоне ки тасодуфан дар утоқи либоспӯшӣ аврати пурмолу бараҳнаи Сакураро дид, дигар таваҷҷуҳи худро нисбат ба занон пинҳон карда наметавонад.Вақте Сакура аз хоҳиши ниҳонии писараш хабардор мешавад, ҳадди аққал худро урён нишон медиҳад ва алоқаи ҷинсӣ меомӯзад.Оғоз бо бӯсаи нарм, то алла калон ба натиҷа то тамоми чӯб гӯшти писари, ва ворид хом.Мукофоти махсуси модар ин дуро ба муносибатҳои мамнӯъ табдил медиҳад.

Чанде пеш холаи Шури, ки якчоя оббозй мекард, бо сабаби чудо шудан аз шавхараш аз хорича баргашт.Холаи ман дар хурдӣ бо он бозӣ мекард ва ман фикр мекардам, ки зебост ва ба ман маъқул буд.Ва рӯзе, ки холаам ба хонаам омад, вақте ки ман оббозӣ мекардам, холаам мисли рӯзҳои пешин ногаҳон ба ҳаммом даромад.Холаамро бараҳна дида, ҳаяҷонамро пинҳон карда натавониста, эрексия гирифтам.Нуқтаҳои озмоишии ройгон барои аввалин бор!

Ман бо хушдоманам зиндагӣ мекунам.Хушдоманам бо ман некӣ мекарданд, аммо занам каме хунук шуд.Ман ӯро баъди муддати тӯлонӣ ба ҳунарнамоӣ даъват кардам, аммо ӯ ба бозӣ одат карда, рад кард.Дар роҳ бо як эҳсоси ноумедӣ ба хонаи меҳмонхона дар ҳаммом либоси таги хушдоманамро дидам.Вакте ки бо андаке таконе либоси тагро бубинам, буи хушдоманам меояд.Ман девона будам ва қафои худро идора мекардам.Баъд хушдоманам омаду ман саросема баданамро пинхон кардам.Пас аз хомӯшӣ хушдоманам дар роҳ буд ва нарм ба қафаси ман ламс кард.Кӯчае, ки лахзае пажмурда шуда буд, сахт шуд ва хушдоманам рӯяшро дар қафаси ман гӯр карда, оҳиста-оҳиста макидан гирифт ва ин сир танҳо имрӯз аст.

Eimi Fukada бори аввал дар муддати тӯлонӣ дар Fitch пайдо мешавад!Эйми, ки ҳамчун гравюр фаъол аст, барои тароват кардан ба хонаи волидонаш баргашт.Бо вуҷуди ин, волидонаш ба ӯ мегӯянд, ки бародари хурдиаш Сатоши хуб нест ва пас аз таъқиб дар мактаб аз худ дур шудааст. Ҳангоми сӯҳбат танҳо, маълум шуд, ки Сатоши бокира аст.Вақте ки ман кӯшиш кардам, ки ҷараёни H-ро таълим диҳам, то боварӣ ҳосил кунам, Сатоши, ки аз ҳад зиёд ба ҳаяҷон омада буд, маро фаромӯш кард ва пас аз навозишҳои даҳшатнок, ман онро бо суръат ворид кардам.

Барои фарзанддор шудан сахт меҳнат мекардам, аммо ба осонӣ гирифта наметавонистам ва вақте тафтиш кардам, духтарам ба истилоҳ безурёт будааст.Воқеияти ғамангезе, ки бо ҷуфти духтари ҳамвор бо ҳамвор рӯбарӯ шудааст.Зану дух-тарон пас аз ташвишу изтироби худ ба хулосае омаданд.Шабе духтару шавњараш бо нигоњи тантанавї ба сўи модар менигаристанд.Шаҳодатномаи безурётӣ дар даст.Духтар ба модараш, ки аз ин ногаҳонӣ асабонӣ шуда буд, гуфт.Ман мехоҳам, ки модарам фарзандамро таваллуд кунад.

Рӯзе хусурам маро бо маводи мухаддир хобонд, баъд таҷовуз карданд.Вақте ки маро ба навор гирифтанд, наметавонистам муқобили хусурам равам, зеро метарсидам, ки шавҳарам хабардор мешавад.Вақте ки шавҳарам ба кор меравад, хусурам маро маҷбур мекунад, ки мастурбатсия кунам, ба кори хона машғул шавам ва албатта алоқаи ҷинсӣ кунам.Аммо аз кирдорҳои ваҳшиёнаи падарарӯс, ки ҳамарӯза идома дорад, оҳиста-оҳиста лаззат мебарам.

Юка писари ягонааш Кентаро хеле дӯст медошт.Ба ҷои шавҳарам, ки дар ҷои кори ҷудо аз хона зиндагӣ мекунад, мебоист муҳаббатамро рехта, танҳоии худро парешон мекардам.Пеш аз он ки нафаҳмидам, ман бештар аз шавҳарам дар бораи писарам фикр мекардам ва ҳоло ин муносибат ба зану мард табдил ёфтааст.Ҳатто пас аз он ки супориши ягонаи шавҳараш ба охир расид ва ӯ бо оилаи се нафараш вақтгузаронӣ кард, муносибатҳои бад идома ёфтанд.Лахзае, ки шавхарам даст ба кулчаи дари даромадгох мегузорад, аз каъри бадани Юка шарбати ишки гарм мерезад.

Ин сир барои шавҳари дубораи ман аст, аммо писарам бесаброна интизори дидани ин акт бо шавҳарам буд... Ман бо шавҳарам хеле хуб мувофиқат дорам ва борҳо авҷи авҷи худро дорам... Ҳамзамон, писарамро дидан мумкин аст. боз ба ҳаяҷон омадам...

Ман бо Масуо дар хонаи волидони занам зиндагӣ мекунам.Ҳарчанд аз занам, ки иҷозат намедиҳад, норозӣ бошам ҳам, ба шарофати хушдомани меҳрубонам тавонистам корро анҷом диҳам.Хушдоманам Норико-сан зани лоѓаму зебост ва ман бо чашмонам ўро таъќиб мекардам.Вақте ки хусурам ба ман гуфт, ки бо ӯ шӯхӣ накунам, ман аз ҳарвақта бештар ҳайрон шудам, зеро гумон кардам, ки маро дастгир кардаанд, вале хандидам.Шабона хушдоманам ба ҳаммом меравад.Ман пинҳонӣ ба ҳаммом рафтам, то ба оббозии хушдоманам нигоҳ кунам.Баъд хушдоманам бадани худашро даст-даст карда, гӯё ба ман нишон диҳад, мастурбатсия кард.Дигар тоқат накарда дарро кушода хушдоманамро ба оғӯш гирифтам.Ба хушдоманам, ки муқовимат кард, ҳама чизро дидам ва вакте гуфтам, ки тоқат карда наметавонам, гуфтам, ки танҳо ин дафъа аст, бо даҳон ва дастҳоям ин корро кардам.Рӯзи дигар, вақте ки ҳама берун буданд ва хушдоманам танҳо буд, ман ба хона омадам.Хушдомани хайрон аз болои либос навозиш кунед.Ваќте ки ба хушдомани муќовиматаш нодида гирифта, либосњоямро кашида, ба ќисматам ламс кардам, либоси тагам аз шарбати пур аз ишќ олуда буд.Ба хушдоманам як чӯбчаи гӯштӣ андохтам, ки ҳарчанд нописанд буд, ҳассосона вокуниш нишон дод.Ман поршен сохтам, то ки хушдоманам ба авҷи аъло расида бошад ва ман ҳам тир холӣ кардам.Ваќте ки гўшти чакидаро ба дањони хушдоманам андохтам, бо чењраи каме шодмонї, ки гўё дар бало гирифтор шуда буд, ќатрањоямро мемакид...

Рейко, ки бо духтараш ва шавҳараш зиндагӣ мекунад, ноумед шуд.Ин буд, ки ман садои фаъолияти духтарам ва шавҳарашро шунида будам.Хуб аст, ки духтар ва шавҳараш хубанд, аммо барои Рейко, ки танҳо хоб мекунад, заҳролуд буд.Рейко, ки шаб аз хоб бедор шуд, шохиди фаъолияти духтараш ва шавхараш буд ва ба ин тоб наоварда, худро тасалло медод.Ман рӯзҳоямро дар ҳоле ки ба худписандӣ меафтидам, аммо рӯзе Рейко, ки шоҳиди дар меҳмонхона нишастани домодаш буд, домодашро даъват кард ва муносибат дошт.Бо вуҷуди ин, муносибат бо Рейко вақте ба охир мерасад, ки духтараш дар фиреби домодаш гумонбар мешавад.Аммо бадани Рейко, ки як бор даргиронда шудааст, аз мастурбатсия сер намешавад ва Рейко аз алоқаи гарм бо домод худдорӣ мекунад...

Ман майл дорам, ки даст кашам, зеро падарам аз хона кор намекунад.Бо вуҷуди ин, он хеле маъмул нест.Ман хавотир будам, ки шумораи тамошобинон зиёд нашавад.Вақте ки ман имрӯз пахши мустақим будам, ногаҳон модарам вориди ҳуҷраи ман шуд.Шумори тамошобинон якбора зиёд шуд, шояд аз он сабаб шавќовар буд, ки ман саросемавор ва модарамро дар њайрат монда дидам.Тамошобинон гуфт, ки модари ман зебост ё зебост, ман дар ин бора фикр кардам ва пинҳонӣ зиндагии рӯзмарраи модарамро ба навор гирифта, бор кардам.Ҳамин ки шумораи тамошобинон зиёд мешавад, чизҳои шадидтар талаб карда мешаванд.Видеоҳо бо либосҳои каме шаҳвонӣ хеле маъмул гаштанд.Ин маро беҳтар ҳис кард, бинобар ин ман камераи пинҳонӣ насб кардам ва ҳаёти ҳаррӯзаи модарамро пайгирӣ кардам.Дар наворе, ки ман гирифтам, модарам рӯзона пинҳонӣ мастурбатсия мекард.Ҳайрон шудам, вале модарам ҳам зан буд, ором шудам ва қарор додам, ки рӯзи дигар наворро тамошо кунам.Баъдан як борфарзанд ва модарам алоқаи ҷинсӣ карданд ва ман ҳарчанд модари худам будам, ба ҳаяҷон омадам.Ин навор низ дар байни тамошобинон писанд омад ва ман мехостам наворе наворам, ки бештар аз ҷинси модарам буд ва шаб дар хонаи хоби модарам фитнае барпо кардам.Модарам, ки дар рох аз хоб бедор шуд, дар хайрат монд ва хост маро сарзаниш кунад, аммо вакте ки дар бораи алокаи чинси зино гуфтам, ман итоаткор шудам ва ба модарам секси махбали махбал додам.Видео ҳоло ҳам хеле маъмул аст, аммо ман нигарон будам, ки бо модарам чӣ гуна муносибат кунам.Дар хуроки шом ману модарам хомуш мемонем.ҳавои вазнин.Ман ба модарам гуфтам, ки пушаймонам, аммо гуфтам, ки ӯро ҳамчун зан дӯст медорам.Модарам бӯсаи маро нармӣ қабул кард ва аз ҳамон рӯз зани ман шуд...

(Ман мехоҳам онро зуд гузорам) Хоҳари калониам, ки ҳар рӯз ба ҷинси ман машғул буд, имрӯз ба хона омад. (Хохари калониам, ки кайхо боз надидаам, боз хам зеботар аст) Он руз хохари калонам мисли пештара ба хаммом омаду баромадхоямро шуст.Ва ҳангоме ки мисли айёми пешин алоқаи ҷинсӣ мекардам, апаам гуфт: "Шумо беҳтар шудед, ин корро накардед?"

Он кӯдак боз ин корро мекунад...Саки аз писараш, ки ба мастурбатсия ғарқ шуда буд, нафрат дошт.Ман фикр мекунам, ки ин корро кардан мумкин нест, зеро ман тақрибан синну солам ҳастам, аммо ҳар рӯз мисли маймун муносибат кардан тоқатнопазир аст.Ниҳоят, онҳо ба чораҳои сахт ба мисли мусодираи смартфонҳо муроҷиат карданд.Аммо наворҳои эротикие, ки дар смартфони мусодирашуда мавҷуд буданд, ҳама асарҳое буданд, ки бо занони як насли Саки тасвир шудаанд.Хурӯс ҳаст, ки дар пеши шумо зани баркамол барин ман ба ҳаяҷон меояд.Вақте ки вай ин ҳақиқатро фаҳмид, дар Сакӣ як хоҳиши мамнӯъ месабзад.

[Муборизаи модару духтари ваҳшии шӯхӣ! !То он даме, ки хоҳиши шаҳвонӣ тамом нашавад, барои Ҷи-Пои беҳамтои домод рақобат кунед] Духтаре, ки бо шавҳаре издивоҷ кардааст, ки одатан мулоим аст, аммо Секс аз ҳад зиёд шадид аст: Саяка.Модарам, ки тасодуфан ба он нигарист: Юми.Ба он Ҷи По нигоҳ карда, хоҳиши шаҳвонӣ, ки рӯҳафтода буд, таркид ва бедории нимфомания.Агар домодро бо либоси таги фаҳшо васваса карда чӯби нобаробар бихӯрӣ, духтарат ҳам мағлуб мешавад ва бо эротика сина мебинад.Дар охир домодро чичанд карда, алоќаи шохдор тезу тунд мешавад! !

Падарам дубора ба шавҳар баромад ва ба ман хоҳари хурдӣ дод, ки дар клуби варзиши сабуки ҳамин мактаб хонандаи наврас буд ва дӯстдухтари собиқамро, ки маро партофта рафт.Рузхои пештараро ба хотир оварда, кушиш мекунам, ки Тара Тара наздик шавам, аммо бо ман кор намекунанд.Як рӯз, вақте ки хоҳаршӯям аз дӯстдухтари худ ҷудо шуд, вай як сӯзанаки мањбалро оғоз кард!Бадани хуб омӯзонидашуда бо нишонаҳои сӯхтагии офтоб ва фишори мањбал.Имруз Чашмони Падару Модарамро Дуздидам ва собик ДУХТАРИ ХУДРО КИ ХОХАРИ ХУРДАШ ШУДАМ, ФИКР КАРДАМ! !

Писари Натсуко, Кусуке, ки Натсуко ӯро мустақилона ба воя расонд, ниҳоят тасмим гирифт, ки издивоҷ кунад.Аммо, Кусуке, ки нисбат ба модари худ мафтуни пинхонй дошт, то охир ин хиссиёти худро аз худ дур карда натавонист...Шаби пеш аз тӯй Кусуке, ки аз зиндагии наваш нигарон аст, дарси охиринашро ба писараш медиҳад ва мегӯяд: "Ман фақат мехоҳам, ки ҳардуи шумо хушбахт бошед...".Кусуке, ки борҳо аз ишқи бебозгашт авҷи авҷи худро аз сар гузаронидааст, ҳаловате, ки бори аввал эҳсос мекунад, идома медиҳад ва ҳаяҷони шадидро идома медиҳад.Ва модару кӯдаке, ки дар ҳаловати ҳаром машғул буданд, дар гирдоби ҳавасҳо мемонанд.

Чанд сол пас аз марги шавҳарам.Хонокаро, ки ба танҳоӣ хобидан одат кардааст, духтараш ва шавҳараш ба зиндагии якҷоя даъват кардаанд.Шабе Хонока тасодуфан шоҳиди мастурбатсия кардани домодаш шуд.Хонокаро манзараи узвхои таносули мардона, ки дар муддати тулонй бори аввал медид, ва тирпарронии пурзуру пуртаъсир мафтун кард.Пас аз чанд рӯз духтараш ба берун баромад ва Хонока ҷомашӯиро гирифта ба духтараш ва хонаи хоби шавҳараш бурд.Баъд домоди ман дам гирифта буд.Хонока мекӯшад футонро ба ӯ гузорад, аммо аз қафои домоди домодаш нигарон мешавад.Вақте ки ман болои шимамро ламс кардам, то ки он дарун ояд, варам мекард.Вақте ки шимамро поин оварда, манаҳи хомамро гирифтам, бо нӯги забонам нарм ба он ламс кардам.Хонока, ки ба он чизе, ки бо ҷунбиш вокуниш нишон медод, дӯст медошт, ба он ғарқ шуда, онро аз таҳти дил мемакид.Вақте гумон кардам, ки дар ҳайрат афтодам, моеъи абрнок ба даҳони Хонока равон шуд.Хонокаро ба ҳайрат овард, аммо пас аз тоза кардани он зуд аз ҳуҷра баромад...

Хушдомани зебое, ки услуби барҷаста дорад, аз он ноумед шуд, ки бо шавҳари серкораш зиндагӣ карда натавонист.Бо нигаристан ба бодинҷон, ки сиёҳӣ медурахшад, шаҳвати қавӣ бармеангезад ва бо зӯрӣ ба мастурбатсия машғул мешавад, аммо хоҳиши он қонеъ намешавад ва писаре, ки ба хона омад, худро ба писараш фош карда, ба таври мармуз даъват мекунад.Ҷи ○ азим будани писарамро донист, чашмонамро дурахшандаю бадкирдор кардам ва вакте ки аз декачини ростшуда девона шудам, писарамро гурехта, бо писарам бозӣ кардам.Муоширати хушдомани хушдомане ки аз кайфият девона аст бо хуруси калон дар дахон!

Ман занамро дар муддати тӯлонӣ бори аввал ба ҳунарнамоӣ даъват кардам, аммо рад карданд.Дар ин вакт хушдоманам ба хабаргирии мо омад.Хушдоманам мисли пештара зебо буд ва ман ба синаҳои калонаш нигоҳ мекардам.Он шаб дар ҳаммом либоси таги хушдоманам ба чашмам даромад ва вакте ки каме ҳаяҷон бӯи либоси тагро гирифтам, аз қафои худ девона шудам.Баъд хушдоманам омаду нарм ба камонам ламс кард, ки дар рох аст ва руяшро дар ками ман, сирри танхо имруза пинхон карда, охиста-охиста макидан гирифт...

Агар маро ғамхорӣ мекардӣ... Агар маро ғамхорӣ мекардӣ, бо хусур ошиқ намешудам. 2 сол мешавад ва ман ҷуръат кардам, ки ӯро ба берун даъват кунам, аммо ӯ маро нагирифт.Хостам ба сафар равам, вале боз ба хонаи падару модари шавхарам рафтам... Аз ману хусуру хушдоманам монда, бо дустони деринаам вохўрдан аз њад худбинї аст.Хусурам маро тасаллй медод, ки аламовар ва танхо будам... Харчанд ин ба ман писанд наомада бошад хам, хуруси калони падарарусам аз ҳад зиёд ташвиқ мекард.Ман асабонӣ шуда, падарарӯсро гаштаю баргашта қабул мекунам.

Вай 10 сол пеш аз шавҳараш ҷудо шуда, писарашро танҳо ба воя расонд.Писарам ба кор даромад ва танҳо зиндагӣ мекард, аммо аз хона баромадан намехост.Ман тамоми рӯзро ҳатто дар рӯзҳои истироҳатам берун набаромада хоб кардам.Писарамро ба саёҳати чашмаи гарм даъват кардам, то ӯро берун барад. — Оё зане нест, ки ба ту писанд омад, Масааки? — Чунки факат имруз... — Барои таскини писарам шартномаи якрузаро иваз кардам.Мехри писар ба махбали модар мебарояд...

Сумире, ки шавҳарашро аз даст дод ва бо духтараш ва шавҳараш зиндагӣ мекунад.Боре саҳар тасодуфан шоҳиди домодам шудам.Ман онро пештар пай набурдаам, вале ман чунон кунҷкоб ҳастам, ки ду маротиба ба он нигоҳ накарда наметавонам.ва чанд рӯз пас.Бо домоде дучор шудам, ки дам гирифта буд, аммо дар хоб бошад ҳам, Сумире ба қафаси он ҷое кашид, ки хеле варам карда, домоди домодашро мемакид.Он шаб, ваќте танњо мастурбатсия мекардам ва рўзона эњсоси домодамро ба ёд овардам, домоди ман пайдо шуд...

Имрӯз Рӯзи эҳтироми пиронсолон аст...рӯзи эҳтироми пиронсолон ва таҷлили умри дарози онҳост.Дар оилаи Ивасаки наберагон дар атрофи хоҳари хурдии Чизуру Чихая, ки бо ӯ зиндагӣ мекунад, ҷамъ омада, умри дарози Чихаяро ҷашн гирифтанд.Чизуру, ки набера надорад, аз тамошои чунин вазъияти ором худаш нафрин нагуфта наметавонад... «Агар пиронро хурмат карданй бошй, пул дех!».Он Чизуру танҳост ...Ва наберахои Чихая ба Чизуру паи хам суханони гарму чушон мегуянд...

Волидони ман як шаб дар сафари баҳори гарм, ки ман бо лотерея бурд кардам, дуранд!Meisa, ки бародари худро дӯст медорад, аллаҳои F-калони худро ҷунбонда, чизҳои ношоиста меғелонад!Онии-чон хам бо бадани Меиса бозй мекунаду синааш ба дилаш!Меиса, ки чунин бародари калонро дӯст медорад! "Бародар, имрӯз Меисаро бо секси зиёд бозӣ кун! Ман туро дӯст медорам, бародар!"

Ман бо хушдоман ва занам зиндагӣ мекунам.Аз як лахза чашмамро аз хушдоманам дур карда натавонистам.Хушдомане, ки бо араќрезї танњо лаззат мебарад.Аз он вақт, ки ман тасодуфан ба ин рақам нигоҳ кардам.Як шаб занам бори аввал маро фишор дод, вале ман рад кардам, зеро хаста будам.Ваќте хушдоманам ин сўњбатро шунида, иќрор шудам, ки хушдоманамро аз сарам берун карда натавонистам.Хушдоманам ба паст нигоҳ карданӣ аст ва дастамро мекашад, агар имрӯз бошад, агар як бор бошад...

Албатта ман шавҳарамро дӯст медорам.Бо вуҷуди ин, ҷинси шавҳари ҷиддӣ хеле нарм буд.Ман алоқаи ҷинсии шадидтар мехоҳам.Ончунон дилчасп аст, ки месӯзад ва дар бораи чизе фикр карда наметавонӣ...Ин писари ман буд, ки ҳадафи ноумедии Читосе шуд.Ҳар дафъае, ки шавҳараш берун меравад, Читоза бо хурӯси ғафс ва сахти писараш ба таври такрорӣ ба алоқаи ҷинсӣ ғарқ мешавад.Рӯзе ман бесаброна интизори он мешавам, ки шавҳарам ба кор меравад….

Юко бо шавҳари маҳбубаш ва писари ягонааш Такао хоксорона ва хушбахтона зиндагӣ мекунад.Такао комилан калон шуд ва кӯшишҳои ӯ барои бозигари бейсбол шудан натиҷа доданд ва ӯ аз мактаби муайян тавсиянома мегирад.Бо вуҷуди ин, хушбахтии Такао кӯтоҳмуддат аст, вақте тавсияи ӯ бо сабаби садамаи ғайричашмдошт бекор карда мешавад.Натавонист бинад, ки Такао пас аз аз даст додани орзуи худ ба ноумедӣ дучор мешавад, Юуко тасмим гирифт, ки барои барқарор кардани ӯ якҷоя кор кунад.Ҷароҳатҳои Такао тадриҷан бо табассуми мусбии модар ва ҷисми фаҳш, ки ҳама чизро печонидаанд, беҳтар мешаванд.

Шиня вақте шунид, ки хушдоманаш дар беморхона бистарӣ шудааст, қарор кард, ки бо хушдоманаш Рие зиндагӣ кунад.Ман намехоҳам, ки Рие ҳангоми танҳо буданаш худро танҳо ҳис кунад.Ин амал аз хисси поки домод буд.Занам нияти аслии Шиняро медонист.Шиня дар бораи Рие ҳамчун зан огоҳ аст.Вақте ки занаш инро дарк мекунад, муносибати байни Шиня ва занаш зуд бад мешавад ва дар ниҳоят ӯ аз хона мебарояд.Хушдоман дар беморхона бистарӣ мешавад ва зан аз хона мегурезад.Барои Ри ва Шиня дигар монеае набуд, ки муносибатҳои мамнӯъро ташкил кунанд.

Барои фарзанддор шудан сахт меҳнат мекардам, аммо ба осонӣ гирифта наметавонистам ва вақте тафтиш кардам, духтарам ба истилоҳ безурёт будааст.Воқеияти ғамангезе, ки бо ҷуфти духтари ҳамвор бо ҳамвор рӯбарӯ шудааст.Зану дух-тарон пас аз ташвишу изтироби худ ба хулосае омаданд.Шабе духтару шавњараш бо нигоњи тантанавї ба сўи модар менигаристанд.Шаҳодатномаи безурётӣ дар даст.— гуфт духтарам ба Аяка, ки аз чизи ногахонй хафа шуда буд.Ман мехоҳам, ки модарам фарзандамро таваллуд кунад.Ман чеҳраи ғамгини духтари дӯстдоштаамро дидан намехостам, барои ҳамин модарам илоҷе ба ҷуз сар ҷунбондан надошт.Пас аз чанд рӯз ман рӯзҳои таваллуди модарамро санҷидам ва ниҳоят бо домодам барои духтарам амал кардан гирифтам.Аввалхо бо хамдигар сахтгир буданд, вале охиста-охиста кушода мешуданд ва мании домод борхо ба модар мерехт.ва пас аз чанд моҳ.Кӯдаке, ки ба таври бехатар имплантатсия кардааст ва мунтазам меафзояд.Зани даруни модараш низ гуё ба нашъунамои у мувофик бошад...

Ҳонока, ки дар деҳот танҳо зиндагӣ мекард, тасмим гирифт, ки ҳамроҳи писараш ва ҳамсараш дар шаҳр зиндагӣ кунад.Зиндагии танњої буд, вале Хонока бо писару занаш хушбахт буд.Ним сол мешавад, ки мо якҷоя зиндагӣ мекунем.Хамин ки онхо бо хамдигар муомила мекунанд, Хонокаро писараш тела медихад.Лабидои Хонока сол аз сол пуркувват мешуд ва хар руз танхо уро тасаллй медод.Писараш ӯро дида буд.Писарам Ҳонокаро бо зӯр навозиш карда, домани ӯро мефурӯшад.Ин ба Хонока маъкул нест, вале писараш ба вай монеъ нашуд ва аз баданаш моеъи гарми абрнокро берун мекард.Баъди чанд руз.Хонока итминон дошт, ки ба наздикӣ аз занаш ҷинси ҷинсӣ надорад ва дар ҳайрат буд, ки шояд ин айби ман бошад.Ҳамин вақт давраи Ҳонока ба охир мерасад...

Соли гузашта шавҳарамро аз даст додам, ҳоло бо пешниҳоди духтарам бо духтарам ва шавҳараш зиндагӣ мекунам... Домодам бо хоҳиши худ ин пешниҳодро қабул кард... Дар мавриди он ки домодам барои чӣ омадааст. ба чунин кирдор... Хуб... Либидои I Сей хеле зур аст, вале...

Соли гузашта шавҳарамро аз даст додам, ҳоло бо пешниҳоди духтарам бо духтарам ва шавҳараш зиндагӣ мекунам... Домодам бо хоҳиши худ ин пешниҳодро қабул кард... Дар мавриди он ки домодам барои чӣ омадааст. ба чунин кирдор... Хуб... Либидои I Сей хеле зур аст, вале...