Piuthar-chèile Longing Agus Chitose Shinohara
B’ fheudar dhomh fuireach aig taigh mo bhràthar oir bha mi air turas gnìomhachais airson grunn mhìosan don sgìre far an robh mo bhràthair a’ fuireach ri linn obair.Bha bean mo bhràthar bu shine, Chitose, na boireannach socair agus chòrd i rium.Ach, bha mi iomagaineach oir cha do choinnich sinn ach grunn thursan sa bhliadhna.Ach, mar thoradh air an gluasad, chaidh an latha is an oidhche a thionndadh air ais, agus mar sin bha e do-sheachanta gum feum mi barrachd bruidhinn ri mo phiuthar-chèile Chitose.Chan e mise an seòrsa airson a bhith a’ bruidhinn mòran, agus mar sin dh’ èist mi sa mhòr-chuid ris na bha aig Chitose ri ràdh.Chuala mi sgeulachdan o chionn ghoirid, rudan nàbaidheachd, agus gearanan mu mo bhràthair.Bho àm gu àm, nochd sgeulachd a bheatha còmhla ri a bhràthair, agus smaoinich mi an robh e riaraichte.Aon latha, thàinig mi dhachaigh air an trèana mu dheireadh air sgàth gluasad anmoch air an oidhche, agus chunnaic mi Chitose-san ann an seòmar pitch-dubh.Dh'fheuch mi ri dhol dhan rùm agam ag ràdh nach bu chòir dhomh seo fhaicinn, ach lorg Mgr Gato mi, agus dh'fhàs e na àile neònach.Às deidh sin, thàinig Mgr Chitose don t-seòmar agam.Thuirt mi gu'n glèidhinn 'na dhìomhaireachd e, agus dh' aidich mi do Mhgr Chitose gu'n do chòrd e rium, agus gu'n do phòg mi e.Bha Chitose-san cuideachd troimh-chèile agus dhùin i a sùilean gum faodadh i na bha mi ag iarraidh a dhèanamh mar mhalairt.Gu mall a’ cur mo bhilean ri chèile, chaidh an t-adhbhar a bha mi air fulang gus a seo a spreadhadh a-mach agus bha mi a’ coimhead air a son a-rithist is a-rithist gu madainn.