Натоиҷи ҷустуҷӯ барои "": 9 Натиҷаҳо

Кобаяширо аз назари аввал мафтун кард.Рӯзе, ки ӯ ба хонаи дӯсташ ташриф овард, Кобаяши дар ҳаммом модари дӯсташ Чисаторо дар тан либоси тагаш дид.Ҳарчанд зебо аст, либоси тагаш зишт аст...Нони калон, ки ба мӯд алоқаманд нест, ки танҳо функсияро меҷӯяд.Бо вуҷуди ин, барои Кобаяши бокира, ки дар бораи занон хаёлот дошт, бори аввал буд, ки зани ҳақиқиро медид.Аз он вақт инҷониб, Кобаяши то ҳадди имкон либоси таги Чисаторо медуздад.Ва пеш аз он ки ман инро фаҳмидам, ман фикр мекардам, ки Сенри ягона шахсест, ки ман метавонистам бакорати худро бидиҳам.

Чисато, ки шавхарашро барвакт аз даст дод, духтарашро танхо ба воя расонд.Чисато аз пудратчй хохиш кард, ки водопроводро, ки аз он хавотир буд, таъмир кунад.Баъди чанд руз чавони савдогар пайдо шуда ба Чисато фахмонд ва ба кор шуруъ кард.Чисато дар наздикии он корхоро мушохида мекард, то ки вай фавран харакат кунад.Ман дар вакти китобхонй бо чавоне сухбат мекардам, вале ногахон ба кор нигох кардам, чавон охиста-охиста чӯбчаи гӯшти ростеро, ки бараҳна то камараш дошт, даст мекашид.Чисато ба чавон нигох карда, фикр мекард, ки ба у нигох накунад.Ва ларзиши синаамро аз тирпарронии ҷавон пахш карда натавонистам.Рузи дигар чавоне ба кор омад.Чисато ба тозакунӣ шурӯъ кард, то ба ин кор дахолат накунад.Чисато ба чавон нигарист ва дид, ки у дуруст либос пушидааст.Пас аз чанде ман ҳузурро дар паси худ ҳис мекунам.Љавон пеш аз вуљуди худ шимашро кашида буд ва дар шимаш оромона онро идора мекард...

Чисато бо духтараш ва шавҳараш зиндагӣ мекунад.Оилаи се нафар бо хам тинч зиндагй мекарданд.Чисато, ки бевактии шаб хобаш бурда наметавонист, пай бурд, ки аз хонаи хоби духтараш садое мебарояд.Вақте ки ман як нигоҳ мекунам, духтарам ва шавҳараш кор мекунанд.Ман ба ҳуҷраи худ баргаштам, фикр мекардам, ки мо хубанд.Вале чисми Чисато аз коре, ки хар шаб анчом меёфт, дард мекард...

Чанд сол пас аз он ки Чисато духтарашро ба сифати суррогат таваллуд кард.Муносибати ӯ бо домодаш ба таври табиӣ хотима ёфт ва ӯ дубора ба зиндагии муҷаррадаш баргашт.Дар хамин вакт зану шавхари хохар-духтар бо чехраи аламзада дар назди Чисато пайдо шуданд.Ва ман ба Чисато гуфтам, ки ман мехоҳам, ки ӯ мисли хоҳараш ивазкунандаи ман шавад.Чашмони Чисато сиёх буд, вале дигар чорае надошт, ки сарашро амудона ҷунбонад, зеро намехост чеҳраи ғамгини Муматсуро бубинад.Баъд аз ин, духтар давраи давраи модараш Чисаторо пурсид ва санаи эҳтимолии имплантатсияро тафтиш кард.Се нафар дар хонаи хоб бо нигоҳи муташанниҷ.Вакте ки духтарам тамошо мекунад, акти Чисато ва хохарарусам сар мешавад.Чисато фикр кард, ки набояд хис кунад, вале боз бо чавон карахт шуд.Ҳангоми қабули нутфаи домод дар дарун ман ҳис кардам, ки дар худ як хоҳиши шаҳвонӣ ҷӯш мезанад.Бехатар имплантатсия карда шуд, ва хоҳарам ва шавҳараш кӯдаки солим доранд.Чисато ба у нигох мекунад, вале нигохаш ба хохарарусаш нигаронида шудааст...

Чисато бори аввал ба хонаи падару модари шавхараш баргашт.Оилаи шавҳараш бо хусур ва додарарӯс зиндагӣ мекунанд.Ҳардуи онҳо шод буданд, ки пас аз як муддати тӯлонӣ ба хона баргаштанд.Чисато маҳорати худро ба кор андохта, барои ду хонаводаи мард дар хона ошпазӣ мекард.Баъд додарарӯям ба ман гуфт, ки дар ҳамсоягӣ як мағозаи шаробфурӯшӣ ҳаст.Чисато, ки бо шавхараш шаробнуширо дуст медорад, дархол хамрохи шавхараш баромад.Пас аз чанд соат ду нафаре, ки дар ҳоли ҳайратзада ва сархуш буданд, ба хона меоянд.Вақте ки хусурам ба кушодани он шитофт, писарам ҳангоми ба дивани меҳмонхона нишаста хобаш бурд.Хушдоман Чисаторо дошта, дар футони мехмонхона хоб мекунад.Вакте фикр кардам, ки шавхарам онро намебарад, Чисато, ки хусурамро шавхари ман мепиндошт, рахо надода, буса хост.Хусурам парешон шуд, вале ман оби даҳонамро фурӯ бурда, бори аввал дар муддати тӯлонӣ аз бадани зан бӯсидам.Баъд Чисато ба талаби бештар ва навозиш шуруъ кард.Падарарӯс, ки гурехта наметавонад, Чисаторо навозиш мекунад.Ҳангоми нигаронии писарам дар диван оҳиста-оҳиста авҷ гирифт ва ниҳоят аз хат гузашт.Ҳангоми бастани даҳони нафаскашии Чисато, ин амал ҳангоми нигаронӣ дар бораи писараш идома дорад.Пас аз он додарарӯям, ки фазои ташвишоварро ҳис кард, оромона омад.Бародар, падар ва хохарарӯси маст алоқаи ҷинсӣ мекунанд.Додари шавхарам нохост вазъиятро акс гирифт.Вакте ки падарарус ба охир расиду акт ба охир расид, Чисато ба хоб рафт.Додари шавхарам низ оромона аз он чо баромада рафт.Рузи дигар Чисато дар он чое пайдо шуд, ки акаам ба чизе хандида менигарист.Чисато дар хайрат монд, ки аз додарарусаш, ки онро зуд пинхон мекунад, хохиш кард, ки ба у нишон дихад.Ин акси амали дирӯз бо хусурам буд.Ба Чисато, ки ба вохима афтода буд, додарарусаш гуфт, ки агар ин корро ба у кунад, пинхон мемонад.

Оҳ, номи ман Хироши аст.Ман ним сол боз бо вай шинос шудаам.Модараш Чисато зани ҳалим, зебо, меҳнатдӯст ва баркамол буда, фазои орому осуда дорад, ки духтарашро ҳамчун як модари танҳо ба воя расонидааст.Аммо дар хакикат ман барои у сиррам... Бо модараш алокаи чинси мекунам...Ман ва ҷаноби Чисато фикр мекунем, ки ин гуна муносибат хуб нест, аммо ҳардуи мо шохдор ҳастем ва хоҳиши такрористеҳсолкуниро боздошта наметавонем.

Ман бо хушдоман ва занам зиндагӣ мекунам.Аз як лахза чашмамро аз хушдоманам дур карда натавонистам.Хушдомане, ки бо араќрезї танњо лаззат мебарад.Аз он вақт, ки ман тасодуфан ба ин рақам нигоҳ кардам.Як шаб занам бори аввал маро фишор дод, вале ман рад кардам, зеро хаста будам.Вақте ки хушдоманам сӯҳбатро шунида, иқрор шудам, ки хушдоманамро аз сарам берун карда натавонистам.Хушдоманам ба поён нигарист.Уро ба огуш гирифта буса накарда наметавонам.Ман наметавонистам, ки пеши роҳи дарди сахти худро гирам.Даруни хушдоманам тар шуда, бо ман печида буд ва маро аз як лаззате, ки то ин вақт надида будам, аз кор ронданд.

Коҷӣ то ҳол ба ҳамсараш Чисато ошиқона ошиқ аст, аммо вақтҳои охир ӯ натавонист эрексияи хуб пайдо кунад ва бесаброна шудан гирифт.Коҷӣ, ки намехоҳад аз ҷониби Сенри партофта шавад, қарори худро қабул мекунад ва қарор мекунад, ки ба афродизиак такя кунад.Аммо, вақте ки Коҷӣ набуд, Чисато ва писараш тасодуфан нӯшокии афродизиак нӯшиданд.Пушти мањбал, ки бо вуљуди он ки ба он даст нарасидааст, ба ларза медарояд ва чӯбчаи гӯштӣ, ки дар осмон баланд мешавад.Ҳарду тадриҷан ба муносибатҳои мамнӯъ қадам мезананд, зеро гармие, ки аз баданашон мегузарад, онҳоро фурӯ мебарад.

Як ҷуфти мо, ки тасмим гирифтем, ки бо хушдоманам зиндагӣ кунем.Бо вуҷуди ин, бадани хушдомани пурғуборам маро мафтун карда, хаёлҳои нозанинам лабрез шуданд...