"Ҳей, не, ман овоз додан мехоҳам!" ҶИНСИИ ишқи ҳаяҷоновар ва ҳаяҷоноваре, ки овозро дар ҷое мекушад, ки одамон эҳтимол меоянд!Ин ҳамеша ҷойест, ки одамон ба он ҷо меоянд
Агар каси дигар туро бубинад...Чӣ қадаре ки шумо ҳангоми фикр кардан дар ин бора алоқаи ҷинсӣ кунед, ҳамон қадар ҳаяҷонбахши дақиқаи охирин сӯхтаед.Дар ин асар заноне, ки дар чунин вазъияти ногувор «Не...» гуфтани худро катъиян хис мекунанд.Ҳуҷраҳои ҳоҷатхонаи хусусӣ, ҳуҷраҳои калони беморхона, мошинҳо, зинапояҳо ва ғайра.Дар он чое, ки одамони дигар оянд, ачоиб нест, заноне, ки бачадон сурох карда, овозу авлодашонро мекушанд, бо вучуди рад карданашон бо Мако тар мешаванд.Ин зиддият сирру ҳақиқати зан аст.