近親 相 姦119 Видеоҳо

Агар маро ғамхорӣ мекардӣ... Агар маро ғамхорӣ мекардӣ, бо хусур ошиқ намешудам. 2 сол мешавад ва ман ҷуръат кардам, ки ӯро ба берун даъват кунам, аммо ӯ маро нагирифт.Хостам ба сафар равам, вале боз ба хонаи падару модари шавхарам рафтам... Аз ману хусуру хушдоманам монда, бо дустони деринаам вохўрдан аз њад худбинї аст.Хусурам маро тасаллй медод, ки аламовар ва танхо будам... Харчанд ин ба ман писанд наомада бошад хам, хуруси калони падарарусам аз ҳад зиёд ташвиқ мекард.Ман асабонӣ шуда, падарарӯсро гаштаю баргашта қабул мекунам.

Юко бо шавҳари маҳбубаш ва писари ягонааш Такао хоксорона ва хушбахтона зиндагӣ мекунад.Такао комилан калон шуд ва кӯшишҳои ӯ барои бозигари бейсбол шудан натиҷа доданд ва ӯ аз мактаби муайян тавсиянома мегирад.Бо вуҷуди ин, хушбахтии Такао кӯтоҳмуддат аст, вақте тавсияи ӯ бо сабаби садамаи ғайричашмдошт бекор карда мешавад.Натавонист бинад, ки Такао пас аз аз даст додани орзуи худ ба ноумедӣ дучор мешавад, Юуко тасмим гирифт, ки барои барқарор кардани ӯ якҷоя кор кунад.Ҷароҳатҳои Такао тадриҷан бо табассуми мусбии модар ва ҷисми фаҳш, ки ҳама чизро печонидаанд, беҳтар мешаванд.

— Хушдоман, дар рӯзи равшан ошиқ шудан эротика аст, ҳамин тавр не?Бо вуҷуди он ки ман зулм карда будам, паҳлӯҳои қавӣ ва хурӯсҳои сахту калони шавҳари духтарам ба ман ҳаловат мебахшанд, ки ман аз ӯҳдаи он баромада наметавонам, вале ман то ҳол камин мекунам...

Он кӯдак боз ин корро мекунад...Саки аз писараш, ки ба мастурбатсия ғарқ шуда буд, нафрат дошт.Ман фикр мекунам, ки ин корро кардан мумкин нест, зеро ман тақрибан синну солам ҳастам, аммо ҳар рӯз мисли маймун муносибат кардан тоқатнопазир аст.Ниҳоят, онҳо ба чораҳои сахт ба мисли мусодираи смартфонҳо муроҷиат карданд.Аммо наворҳои эротикие, ки дар смартфони мусодирашуда мавҷуд буданд, ҳама асарҳое буданд, ки бо занони як насли Саки тасвир шудаанд.Хурӯс ҳаст, ки дар пеши шумо зани баркамол барин ман ба ҳаяҷон меояд.Вақте ки вай ин ҳақиқатро фаҳмид, дар Сакӣ як хоҳиши мамнӯъ месабзад.

Хушдоманам, ки ба далели дубора ба шавҳар баромадани модарам дар зери як бом зиндагӣ карданӣ шуд... Духтари поквиҷдоне, ки нисбат ба хусуру хушдоманаш эҳсоси пинҳонӣ дорад, бо эҳсоси хонаводагӣ ишқу ҳаваси падарашро пахш карда наметавонад- хушдоман ва радикалист Васвасаи панчираро оғоз кунед! !! Духтари ноумед, ки падарарӯси пазмонашро аз они худаш карданӣ мешавад, бо як шеваи нозанин падарарӯси ошуфтаашро маҷбуран ба шаҳват даъват мекунад, бо зане дар ҳолати боло худро меҷунбонад ва бо модаршӯяш паҳлӯяшро меҷунбонад. -хурӯси қонун ва ҳисси бадахлоқӣ эҳсос мекунад Аммо, Накадаши борҳо барои хусураш, ки дар алоқаи ҷинсӣ бо духтараш ғарқ шудааст! !!

Ҳонока, ки дар деҳот танҳо зиндагӣ мекард, тасмим гирифт, ки ҳамроҳи писараш ва ҳамсараш дар шаҳр зиндагӣ кунад.Зиндагии танњої буд, вале Хонока бо писару занаш хушбахт буд.Ним сол мешавад, ки мо якҷоя зиндагӣ мекунем.Хамин ки онхо бо хамдигар муомила мекунанд, Хонокаро писараш тела медихад.Лабидои Хонока сол аз сол пуркувват мешуд ва хар руз танхо уро тасаллй медод.Писараш ӯро дида буд.Писарам Ҳонокаро бо зӯр навозиш карда, домани ӯро мефурӯшад.Ин ба Хонока маъкул нест, вале писараш ба вай монеъ нашуд ва аз баданаш моеъи гарми абрнокро берун мекард.Баъди чанд руз.Хонока итминон дошт, ки ба наздикӣ аз занаш ҷинси ҷинсӣ надорад ва дар ҳайрат буд, ки шояд ин айби ман бошад.Ҳамин вақт давраи Ҳонока ба охир мерасад...

Чанд сол бе шавҳарам.Киоко дар деҳот танҳо зиндагӣ мекард, аммо писараш ва занаш нигарон буданд ва пурсиданд, ки оё якҷоя зиндагӣ кардан мехоҳанд.Киоко ба Токио меравад ва бо писар ва занаш зиндагӣ мекунад.Киоко хар руз хушбахтона зиндагй мекард, зеро хам писару хам келин уро нагз нигохубин мекарданд.Зиндагии ҳамзистӣ ором шуд ва вақте писарам ва занашро дидам, Киоко ҳам шавҳарашро ба ёд оварда, танҳоӣ кард.Киоко мастурбатсия мекард, то ин холигоҳро пур кунад ва рӯзҳоеро, ки бо шавҳараш дӯст медошт, фаро гирифт.Ваќте ки имрўз дар бораи шавњарам фикр мекардам, писарам ба ман нигарист ва писарам маро сўрох кард.Пас аз ин, Киоко ҳамарӯза бо писараш муошират мекард.Дар аввал Киоко нохоҳам буд, аммо ба Киоко шодии зан будан дода шуд ва оҳиста-оҳиста зани писараш шуд.Як рӯз Киоко пай бурд, ки аз ҳайз монда нашудааст.Дар натиҷаи муоина гуфта шуд, ки ҳайз ба охир расидааст.Киоко ба писараш мегӯяд, ки давраи давраи ӯ тамом шудааст ва ӯ дигар зан нест ва ба ӯ мегӯяд, ки муносибатро қатъ кунад.Сипас, чашмони писари ман медурахшиданд ва ӯ ба Киоко такя карда, гуфт, ки вай метавонад дар дохили Киоко бе ташвиш шикам кунад.Бале, Киоко бо писараш амал мекард, аммо вай иҷозат намедиҳад, ки сӯзандоруи мањбал.Киоко баданашро бо хисси мураккаб кушод.Писар ба модари дерина озод карда шуд.Киоко дар ин амал бо писараш ба авҷи худ расида буд, аммо ин дафъа хомӯш шуданаш ба авҷи ӯ, қаноатмандӣ ва хушбахтии ӯ зарба зад ва бори дигар дар ботлоқи никоҳи хешутаборӣ, ки як вақт ба гумонаш дучандон буд, дармонд. онҷо буданд...

Занам ҳомиладор аст ва ба зудӣ таваллуд мекунад.Ҷуфти мо бо хушдоманам, ки бо мо зиндагӣ мекунад, ба беморхона рафтанд.Аммо то ҳол нишонаи таваллуд набуд ва ману хушдоманам ба хона баргаштем.Ҳангоми хӯроки шом хушдоманам гуфт, ки ҳамааш хуб аст ва мо якҷоя нӯшидем.Ваќте гуфтам, ки гўё кори нодурусте карда истодаам, хушдоманам як кори ношоистатар карданї шуда, маро буса кард.Бӯсаи хушдоманам асабонӣ ва рӯҳбаландкунанда буд ва ман бо занам ошуфта шудам ва дарҳол эрекция пайдо шудам.Баъд хушдоманам хушдоман хурӯси маро макида, оҳиста-оҳиста мемакид.Хушдоманам, ки боз он чизеро, ки тоқатфарсо аз кор ронда шудааст, мемакад.Баъд занам ба ман занг зад.Саросема берун шудам, вале хушдоманам бо шодӣ рӯяшро дар қафои ман гӯр карда, маро лесидан гирифт...

Хушдомани зебое, ки услуби барҷаста дорад, аз он ноумед шуд, ки бо шавҳари серкораш зиндагӣ карда натавонист.Бо нигаристан ба бодинҷон, ки сиёҳӣ медурахшад, шаҳвати қавӣ бармеангезад ва бо зӯрӣ ба мастурбатсия машғул мешавад, аммо хоҳиши он қонеъ намешавад ва писаре, ки ба хона омад, худро ба писараш фош карда, ба таври мармуз даъват мекунад.Ҷи ○ азим будани писарамро донист, чашмонамро дурахшандаю бадкирдор кардам ва вакте ки аз декачини ростшуда девона шудам, писарамро гурехта, бо писарам бозӣ кардам.Муоширати хушдомани хушдомане ки аз кайфият девона аст бо хуруси калон дар дахон!

Юменоя як оилаи калони пур аз мардон аст, модараш мурдааст ва дар он ҷо танҳо як зан аст, Айка... Азбаски вай ягона дасти зан аст, Айка на танҳо корҳои хонаро иҷро мекунад, балки вай духтари хеле банд аст JK, ки сарукор дорад. хоҳишҳои шаҳвонии нӯҳ бародараш ва падараш Ҷи По бевафо ҳар рӯз.Алоқаи ҷинсии доимӣ дар вақти банд ҳангоми нигоҳубини тамоми оила тамоми рӯз аз субҳ то шом.Қиссаи "Духтари калон", ки дар он як духтари муҷаррад дар оилаи бевафои ҷинсӣ мубориза мебарад!Нуқтаҳои ройгон барои 1 иенаи аввал!

Оилаи ман бо занам ва модари занам зиндагӣ мекунанд.Бо хушдоманам ҳар рӯз дар бало мешудам.Рузе хушдоманам дар хаммом либоси тагро дид.Вакте ки бо андаке таконе либоси тагро бубинам, буи хушдоманам меояд.Ман девона будам ва қафои худро идора мекардам...

Ман занамро дар муддати тӯлонӣ бори аввал ба ҳунарнамоӣ даъват кардам, аммо рад карданд.Дар ин вакт хушдоманам ба хабаргирии мо омад.Хушдоманам мисли пештара зебо буд ва ман ба синаҳои калонаш нигоҳ мекардам.Он шаб дар ҳаммом либоси таги хушдоманам ба чашмам даромад ва вакте ки каме ҳаяҷон бӯи либоси тагро гирифтам, аз қафои худ девона шудам.Баъд хушдоманам омаду нарм ба камонам ламс кард, ки дар рох аст ва руяшро дар ками ман, сирри танхо имруза пинхон карда, охиста-охиста макидан гирифт...

Каорй бори аввал ба хонаи дух-тарон омад.Намуди зоҳирии шодмонӣ маро хуш кард, духтарам бошад, ки рӯи набераамро бубинад... Дар ҳамин вақт табассуми духтарам аз байн рафт ва танҳо ба хонаи хоб даромад.Ба Каорӣ, ки ғамгин аст, домод ба ӯ гуфт, ки ҳатто агар ӯро даъват карда бошад ҳам, фаъолияти ҷинсӣ вуҷуд надорад ва дар навбати аввал худи ин амал ба ӯ писанд нест.Мехоҳам ин корро кунам, аммо домод, ки мегӯяд... камбағал буд.Каорй чизе гуфта натавониста истода монд.Рузе, ки дари хаммомро кушодам, домодам дар даст либоси таги Каорй дошт, гавхарашро часпида буд.Каорй, ки гумон дошт, ки домодаш аз рУи духтараш азоб мекашад, ба духтараш нагуфта, нармй даст ба домодаш дароз кард.

Бори аввал ба хонаи падару модари занам баргаштам.Хушдоманам маро бо хурсандии зиёд пешвоз гирифтанд.Чой нушида гап мезадам, аммо хусуру хушдоманам ба занам гуфтанд, ки ту хануз фарзанд дори?Аз савол хаво тамоман дигар шуд.Занам курсии худро танҳо гузошт.Ҳамин тавр ман иқрор шудам, ки бо занам беҷинсият дорам ва ҳавое буд, ки дар бораи он чизе гуфта наметавонистам.Нисфи шаб аз хоб бедор шуда хостам ба ҳаммом равам, аз утоқи хушдоманам садое шунидам.Вақте ки ман ба он нигоҳ кардам, хушдоманам хост, ки чизи падарарӯсамро лесида, хушдоман дароварад, аммо хусурам шикаст ва хушдоманам каме танҳоӣ намуд.Вақте дар ҳоҷатхона танҳо будам, хушдоманам пайдо шуду дида шуд.Саросема будам, вале хушдоманам чизњоямро нарм-оњиста молида, маро тароват медод, ки духтарам ин корро накардааст.Шаби дигар хусуру занам ба берун баромаданд ва хушдоманам барвакт хоб рафтанд.Фурсатро гирифта, ба утоқи хушдоманам равон шудам ва ба бадани хуфтааш найрангбозӣ кардам...

Ман бо Масуо дар хонаи волидони занам зиндагӣ мекунам.Ҳарчанд аз занам, ки иҷозат намедиҳад, норозӣ бошам ҳам, ба шарофати хушдомани меҳрубонам тавонистам корро анҷом диҳам.Хушдоманам Норико-сан зани лоѓаму зебост ва ман бо чашмонам ўро таъќиб мекардам.Вақте ки хусурам ба ман гуфт, ки бо ӯ шӯхӣ накунам, ман аз ҳарвақта бештар ҳайрон шудам, зеро гумон кардам, ки маро дастгир кардаанд, вале хандидам.Шабона хушдоманам ба ҳаммом меравад.Ман пинҳонӣ ба ҳаммом рафтам, то ба оббозии хушдоманам нигоҳ кунам.Баъд хушдоманам бадани худашро даст-даст карда, гӯё ба ман нишон диҳад, мастурбатсия кард.Дигар тоқат накарда дарро кушода хушдоманамро ба оғӯш гирифтам.Ба хушдоманам, ки муқовимат кард, ҳама чизро дидам ва вакте гуфтам, ки тоқат карда наметавонам, гуфтам, ки танҳо ин дафъа аст, бо даҳон ва дастҳоям ин корро кардам.Рӯзи дигар, вақте ки ҳама берун буданд ва хушдоманам танҳо буд, ман ба хона омадам.Хушдомани хайрон аз болои либос навозиш кунед.Ваќте ки ба хушдомани муќовиматаш нодида гирифта, либосњоямро кашида, ба ќисматам ламс кардам, либоси тагам аз шарбати пур аз ишќ олуда буд.Ба хушдоманам як чӯбчаи гӯштӣ андохтам, ки ҳарчанд нописанд буд, ҳассосона вокуниш нишон дод.Ман поршен сохтам, то ки хушдоманам ба авҷи аъло расида бошад ва ман ҳам тир холӣ кардам.Ваќте ки гўшти чакидаро ба дањони хушдоманам андохтам, бо чењраи каме шодмонї, ки гўё дар бало гирифтор шуда буд, ќатрањоямро мемакид...

Як ҷуфти мо, ки тасмим гирифтем, ки бо хушдоманам зиндагӣ кунем.Бо вуҷуди ин, бадани хушдомани пурғуборам маро мафтун карда, хаёлҳои нозанинам лабрез шуданд...

истироҳат.Шинтаро, як ҷавони меҳнатдӯст, ки бо ҳамсараш дар ҷое дар Токио зиндагӣ мекунад, тасмим гирифт, ки ба хонаи волидайни занаш баргардад, зеро имкон дошт, ки ба таътили нодир биравад.Се соат аз Токио бо Шинкансен ё қатора.Вақте ки ман ба хонаи услуби ҷопонӣ дар як шаҳри миёнаҳаҷм, ки шаҳрашон мӯътадил аст, омадам, модари занам Шизуко Фуджики маро меҳрубонона истиқбол кард.Сипас, домод аз барҷастаи бадани зани хушдоман худдорӣ карда натавонист.

Ман бо хушдоманам зиндагӣ мекунам.Хушдоманам бо ман некӣ мекарданд, аммо занам каме хунук шуд.Ман ӯро баъди муддати тӯлонӣ ба ҳунарнамоӣ даъват кардам, аммо ӯ ба бозӣ одат карда, рад кард.Дар роҳ бо як эҳсоси ноумедӣ ба хонаи меҳмонхона дар ҳаммом либоси таги хушдоманамро дидам.Вакте ки бо андаке таконе либоси тагро бубинам, буи хушдоманам меояд.Ман девона будам ва қафои худро идора мекардам.Баъд хушдоманам омаду ман саросема баданамро пинхон кардам.Пас аз хомӯшӣ хушдоманам дар роҳ буд ва нарм ба қафаси ман ламс кард.Кӯчае, ки лахзае пажмурда шуда буд, сахт шуд ва хушдоманам рӯяшро дар қафаси ман гӯр карда, оҳиста-оҳиста макидан гирифт ва ин сир танҳо имрӯз аст.

Хушдомане, ки бори аввал дар муддати тӯлонӣ ба зану шавҳар зоҳир шуд, имрӯз ҳам ҷодугарӣ мекард.Ваќтњои охир шавњарам, ки шабњо бо њамсараш муддати зиёд дошт, беихтиёр дар либоси таги хушдоманаш мастурбатсия мекунад.

Пас аз муддати тӯлонӣ ба хонаи волидони занам баргаштам.Вақте оббозӣ кардам, шампун набуд, ба ҷои занам хушдоманам овард ва ба ман гуфтанд, ки пуштамро мешӯяд, аммо ман намешуям.Ваќте хушдоманам маро шўянд, ба занам гуфтам, ки ман бе љинсї.Хушдоман гуфт, ки духтараш пушаймон аст, каме хомӯшӣ буд...

Чисато бори аввал ба хонаи падару модари шавхараш баргашт.Оилаи шавҳараш бо хусур ва додарарӯс зиндагӣ мекунанд.Ҳардуи онҳо шод буданд, ки пас аз як муддати тӯлонӣ ба хона баргаштанд.Чисато маҳорати худро ба кор андохта, барои ду хонаводаи мард дар хона ошпазӣ мекард.Баъд додарарӯям ба ман гуфт, ки дар ҳамсоягӣ як мағозаи шаробфурӯшӣ ҳаст.Чисато, ки бо шавхараш шаробнуширо дуст медорад, дархол хамрохи шавхараш баромад.Пас аз чанд соат ду нафаре, ки дар ҳоли ҳайратзада ва сархуш буданд, ба хона меоянд.Вақте ки хусурам ба кушодани он шитофт, писарам ҳангоми ба дивани меҳмонхона нишаста хобаш бурд.Хушдоман Чисаторо дошта, дар футони мехмонхона хоб мекунад.Вакте фикр кардам, ки шавхарам онро намебарад, Чисато, ки хусурамро шавхари ман мепиндошт, рахо надода, буса хост.Хусурам парешон шуд, вале ман оби даҳонамро фурӯ бурда, бори аввал дар муддати тӯлонӣ аз бадани зан бӯсидам.Баъд Чисато ба талаби бештар ва навозиш шуруъ кард.Падарарӯс, ки гурехта наметавонад, Чисаторо навозиш мекунад.Ҳангоми нигаронии писарам дар диван оҳиста-оҳиста авҷ гирифт ва ниҳоят аз хат гузашт.Ҳангоми бастани даҳони нафаскашии Чисато, ин амал ҳангоми нигаронӣ дар бораи писараш идома дорад.Пас аз он додарарӯям, ки фазои ташвишоварро ҳис кард, оромона омад.Бародар, падар ва хохарарӯси маст алоқаи ҷинсӣ мекунанд.Додари шавхарам нохост вазъиятро акс гирифт.Вакте ки падарарус ба охир расиду акт ба охир расид, Чисато ба хоб рафт.Додари шавхарам низ оромона аз он чо баромада рафт.Рузи дигар Чисато дар он чое пайдо шуд, ки акаам ба чизе хандида менигарист.Чисато дар хайрат монд, ки аз додарарусаш, ки онро зуд пинхон мекунад, хохиш кард, ки ба у нишон дихад.Ин акси амали дирӯз бо хусурам буд.Ба Чисато, ки ба вохима афтода буд, додарарусаш гуфт, ки агар ин корро ба у кунад, пинхон мемонад.

Мирей фарзанди аз шавҳар ҷудошуда дорад.Вай ба як марди ҷавон, ки меҳмони доимии идораи Мирей буд, ошиқ шуд ​​ва бо ӯ муносибатҳои ишқӣ пайдо кард.Аммо писараш мухолифи шиносоӣ бо марди ҷавонтар буд ва Мирей ба изтироб афтод, вале ӯ бо марди талоқшуда издивоҷ кард, ки бо ягон сабаб шинос шуда буд.Дар ваќти вохўрї бо писари он мард, он марди хурдсол дар рў ба рўи Мирей нишаста буд, ки гуфт, ки аз вохўрї хуш аст.Бале, Мирей, ки мехост бо чавонмард чи тавр бошад, зиндагй кунад, падарашро ба занй гирифт.Хохиш чомаи амал пушид ва мо чор нафар зиндагиро сар кардем.Мирей, ки бори аввал дар муддати тӯлонӣ дар шабе, ки шавҳараш хоб рафт, дар дасти ӯ буд.Дар вазъияте, ки гап зада наметавонистам, оромона баданамро ҷамъ карда, ишқи худро тасдиқ кардам.Аз он замон чанд руз гузашту Мирей ба у ошик шуда натавонист.Мирей тоқат карда наметавонист, ки ҳарчанд онҳо наздик буданд, ба ҳамдигар даст нарасонанд.Он вақт шавҳару писарам мегуфтанд, ки ду мард барои таҳкими дӯстии падару модар ва фарзандон нӯшиданӣ мешаванд.Сари синаи Мирей бо ҳисси гунаҳкорӣ нисбат ба ин ду нафаре, ки дар ин бора чизе намедонист, сахттар шуд, аммо танҳо тасаввур кардан, ки бе ягон ният аз ҷониби ӯ нигоҳ дошта мешавад, бадани поёни ӯро гарм кард ва доғҳои хиҷолатоваре ба либоси тагаш доғ кард. ...

Синаҳои калон "зинда"!Эротика "афзоиш" аст!Ҳунарпешаи собиқи зебо Нана Усами (41 сола) аз тамғаи Обасан баргашт!Нана, ки дар собун кор мекунад ва як тараф ҳамчун маликаи ҳубобӣ дорад, синаҳои калони худро ҷунбонда, бо актёре, ки писарашро бозӣ мекунад, ба алоқаи ҷинсӣ ғарқ мешавад! «Ман хам пиразан шудам.», вале бо майлу хохиши шахей, ки аз XNUMX-ум гузашта наметавонист... Он тар аст ва он се истехсоли пурра! !

— Ман ба чои падарам туро тасаллй медихам.Падару модар ва фарзандонро бахшидан мумкин нест.Ба ҳар ҳол, ҷисме, ки солҳои зиёд беҷинсият буд ва гуруснагӣ мекашад, ҳоло синаҳои калонро мемолад!Онро ба қафои мањбал гузоред!Ман тоқат карда наметавонам.Факат хозир... Худ ба худ гуфтам ва Мако ба бозуи писарам часпид....Пардаи ҷинси авҷи беохир, ки ҳарчанд бор равад, тамом намешавад.

Махо тасмим гирифт, ки аз номи шавҳари беэътимоди худ, ки маош мегирад ва libido надорад, дар собунхона кор кунад.Маҳз ду парранда бо як санг, ки метавонад либидои шахсии шуморо қонеъ кунад ва пул кор кунад!Гарчанде ки ман тасмим гирифтам, ки ба зани собуни нишона ноил шавам, агар ман ба ҳар ҳол ин корро карданӣ бошам.Ҷасади Маҳо, ки то имрӯз бо шавҳараш зиндагӣ мекард, солҳои тӯлонӣ бидуни алоқаи ҷинсӣ аз чизҳои эротикӣ тамоман бехабар мондааст.Гайр аз ин, камбудию тачрибанокй хам мавчуд аст.Барои он ки ин девори баландро паси сар кунад ва бонуи собуни рақами як шавад, Махо писарашро ҳамчун мизи машқ истифода мебарад.

Пас аз шаш соли издивоҷ, Саки бегуноҳ шавҳараш Кусукеро содиқона дастгирӣ кард.Саки шавҳарашро мебинад, ки ҳамарӯза барои ҷамъоварии маблағ барои ширкате, ки аз таъсири Корона ба сурх афтодааст, мубориза мебарад ва пешниҳод мекунад, ки аз падарарӯси оилаи Кинмитсу кӯмак дархост кунад. заминдори бегона.Кусуке дудила буд, зеро аз падари хасисаш нафрат дошт ва аз хона баромада рафт, вале ҳарду бо дили нохоҳам ба хонаи падару модараш равон шуданд.Катсуҷӣ, хусур, ки ӯро истиқбол кард, бо омодагӣ ба кӯмаки молиявӣ розӣ шуд, аммо дар паси он як фикри баде буд. "Бадани ман гарав барои қарзи шавҳарам аст".

Падаре, ки хислати ростқавл ва сахтгир дорад, ҳар рӯз писарашро, ки дар хона худдорӣ мекунад, сарзаниш мекард.Модаре, ки мењрубон ва пур аз ѓаризаи модарї аст, њамеша бо табассум писарашро мисли писари афсурдаашро ба оѓўши худ кашид.Бо вуҷуди ин, рӯзе модарам, ки ҳуҷраи писарашро тоза мекард, фаҳмид, ки ин нодуруст аст, аммо вай хеле зебо буд ва табобати ҷинсии писари ростқавлашро дод.Модарам аз асои писараш, ки аз чӯби шавҳараш хеле калонтар аст, дар ҳайрат аст.

Бӯи ширину турше, ки ҳуҷраро пур мекунад.Акира аз бӯи мулоим ҷалб шуда, ба назди модараш Мако омад.Чунин ба назар мерасад, ки пас аз баргаштан аз кори нопурра ба хоб рафтааст, ки ба буҷаи оила кӯмак мекунад. — Агар дар ин хел чойхо хоб кунй, хунук мехурй.Мехохам худи хозир онро макида, то дилаш чашидан.Бо як хоҳиши идоранашаванда ҳамла карда, Акира Макоро фаро мегирад, вақте ки ӯ беҳифозат хоб мекунад.

Аз вафоти шавхараш модараш Сакура писараш Масамиро танхо ба воя расонд.Масами писари фарзанде ба воя расид, ки аз сабаби танг будани буҷаи оила ба бозӣ ва кори нопурра тоб меовард.Аммо бо вуҷуди ин, писарбачаи ҳамсолаш... аз замоне ки тасодуфан дар утоқи либоспӯшӣ аврати пурмолу бараҳнаи Сакураро дид, дигар таваҷҷуҳи худро нисбат ба занон пинҳон карда наметавонад.Вақте Сакура аз хоҳиши ниҳонии писараш хабардор мешавад, ҳадди аққал худро урён нишон медиҳад ва алоқаи ҷинсӣ меомӯзад.Оғоз бо бӯсаи нарм, то алла калон ба натиҷа то тамоми чӯб гӯшти писари, ва ворид хом.Мукофоти махсуси модар ин дуро ба муносибатҳои мамнӯъ табдил медиҳад.

«Масаши», ки падараш серкор шуда, зуд-зуд ба хонаи аммааш «Шизука» бовар карда мешуд.Маро синаҳои пурмоле, ки модарам надошт, мафтун карда, бе ягон дудилагӣ ба амакам Шиня наздик шудам.Дар ниҳоят, ба ӯ муваффақ шуд, ки бо Шизука, ки рӯҳафтода буд, муносибати ҷисмонӣ кунад.

— Барои он ки як бор... — Уро сарзанам ё нарм гӯям, ба гӯши писари ҳаяҷонам намерасад.Ҳеҷ роҳе нест, ки шумо бо қувваи худ рақобат карда метавонед.Эмико истеъфо дод ва тасмим гирифт, ки хоҳиши фарзандашро қабул кунад.Ин хатои якдафъаина аст.Онро фаромӯш кунед ва ба ҳаёти ҳаррӯзаи худ баргардед.Ман ба худ гуфтам ва тасмим гирифтам, ки тоқат кунам.Аммо, бар хилофи ҳиссиёти ман, бадани ман ба поршени писарам шадидан вокуниш нишон медиҳад.Эмико беихтиёр ба писараш чеҳраи зани бадбахт нишон медиҳад.

Ман барои имтиҳони дохилшавӣ ба Токио рафтам ва қарор додам, ки дар манзиле зиндагӣ кунам, ки ду хоҳари калониам зиндагӣ мекунанд.Пас аз набудани дурудароз бо ҳам вохӯрдани хоҳару хоҳарон чизе нодуруст аст!Вақте ки шумо ногаҳон пай мебаред, ҳардуи онҳо ҳамеша урёнанд!Аз чашмони падару модарашон раҳо шуда, ҳарду ба қабилаҳои урён табдил ёфтанд!Синаҳои худро ҷунбонда, дар дохили ҳуҷра бараҳна гардиш кунед... Ҳатто агар шумо кӯшиш кунед, ки худро ором вонамуд кунед, ки бо синаҳои азими муҳофизатнашуда, ки ба чашми шумо ҷаҳида мешаванд, шумо эрекцияи худро пинҳон карда наметавонед!Се ҳаёти бараҳна! [Ташаккур ба 20-солагии KMP! ! ]

Падарам дубора ба шавҳар баромад ва ба ман хоҳари хурдӣ дод, ки дар клуби варзиши сабуки ҳамин мактаб хонандаи наврас буд ва дӯстдухтари собиқамро, ки маро партофта рафт.Рузхои пештараро ба хотир оварда, кушиш мекунам, ки Тара Тара наздик шавам, аммо бо ман кор намекунанд.Як рӯз, вақте ки хоҳаршӯям аз дӯстдухтари худ ҷудо шуд, вай як сӯзанаки мањбалро оғоз кард!Бадани хуб омӯзонидашуда бо нишонаҳои сӯхтагии офтоб ва фишори мањбал.Имруз Чашмони Падару Модарамро Дуздидам ва собик ДУХТАРИ ХУДРО КИ ХОХАРИ ХУРДАШ ШУДАМ, ФИКР КАРДАМ! !